Τι συμβαίνει με τα Πυρηνικά και ραδιενεργά απόβλητα της Βουλγαρίας;Τι σχέση έχει η Στερεά Ελλάδα με τη διαχείρισή τους;

Η εξουσία, ακόμη και η τοπική ή περιφερειακή, καθορίζει ποιά αλήθεια αξίζει να ειπωθεί φωναχτα και ποια να θαφτεί. Ποια να βγει σε δελτίο τύπου και ποια να χαθεί στο μαυρο σκοτάδι.

Ρεπορταζ Φώτης Μπελέρης

Στο πλαίσιο αυτό τα επικοινωνιακά παπαγαλάκια που επηρεάζει , είτε είναι εφημερίδες, είτε ραδιόφωνα , είτε ΤV φροντίζουν ή να φωτίσουν την πλευρά της αλήθειας που συμφέρει ή – το πιο συχνό- να αποκρύψουν εντελώς την είδηση που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να γίνει παντού πρωτοσέλιδο ώστε να ενημερωθούν έγκαιρα και έγκυρα οι πολίτες.
Τρανό παράδειγμα αποτελεί η απαράδεκτη τακτική της άρνησης ψήφου που αποφάσισαν οι περιφερειακοί σύμβουλοι του κ Σπανού , καθώς και οι υπόλοιπες παρατάξεις πλην της παράταξης Γκλέτσου και της Λαικής Συσπείρωσης και του κ Κατσούλη της παράταξης του ΠΑΣΟΚ στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας το 2024 που συζήτησε επί του Σχεδίου επικαιροποιημένης στρατηγικής για τη διαχείριση των εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων της Βουλγαρίας .

Και όμως η άρνηση ψήφου που εφάρμοσαν στην παραπάνω ΜΠΕ αφορά τη ζωή και την υγεία τη δικιά μας και των παιδιών μας καθώς
αναφέρει ότι η διαχείριση των πυρηνικών απόβλητων που μέχρι τώρα γίνεται στη Ρωσία λόγω του πολέμου της με την Ουκρανία θα πηγαίνουν από το 2029-30 στη Γαλλία ενώ μέχρι τότε δεν αποκλείεται να πηγαίνει και σε τρίτη χώρα (βλέπε φωτο με το απόσπασμα της απόφασης από Κρήτη) αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά , ακόμη και για την Ελλάδα.
Και αν με τα σημερινά δεδομένα η Ελλάδα δε διαθέτει ούτε το κατάλληλο μέρος , ούτε την τεχνογνωσία αλλά ούτε και την τεχνολογία δεν αποκλείεται να τα αποκτήσει όλα αυτά στο εγγύς μέλλον με τον περιφερειακό σύμβουλο κ Γιώργο Αγγελόπουλο να ισχυρίζεται ότι ενδεχομένως η ταφή των πυρηνικών αποβλήτων θα μπορούσε να γινει στο ΧΥΤΒΕΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Βιομηχανιών Επικίνδυνων Αποβλήτων) στη θέση «Κεραμιδέζα» του δήμου Τανάγρας όταν αυτό ολοκληρωθεί.
Αν συμβεί αυτό τότε θα αποτελεί περίτρανη απόδειξη της μέχρι σήμερα υποψίας ότι η κυβέρνηση προχωρά στην υλοποίηση του σχεδίου των συνεννοήσεων που έχει ξεκινήσει από το 2022 µε τη βουλγαρική κυβέρνηση για έµµεση ελληνική χρηµατοδότηση νέας πυρηνικής µονάδας στο Κοζλοντούι µέσω εγγυηµένης απορρόφησης της ηλεκτροπαραγωγής της από τη χώρα µας για 30 χρόνια.
Ολα αυτά , µέσα σε ένα πλαίσιο όπου η Κοµισιόν προχωρά σε «πράσινο ξέπλυµα» των πυρηνικών εντάσσοντάς τα στις «πράσινες» µορφές ενέργειας µαζί µε το ορυκτό αέριο

Συζητηθηκε στα περιφερειακά συμβούλια

Το θέμα συζητήθηκε πέρυσι σε όλα τα Περιφερειακά Συμβούλια της χώρας που καλέστηκαν να γνωμοδοτήσουν για ένα θέμα που και μόνο ο τίτλος του προκαλεί φόβο και τρόμο .
«Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του σχεδίου επικαιροποιημένης στρατηγικής για τη διαχείριση των εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων και των ραδιενεργών αποβλήτων της Βουλγαρίας» ήταν ο τίτλος της εισήγησης που εισήχθη στο περιφερειακό συμβούλιο μετά από προτροπή του υπουργείου Περιβάλλοντος .
Είναι προφανές ότι το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και οι ανησυχίες ένα χρόνο μετά δεν μπορούν να καμφθούν μόνο και μόνο από το γεγονός ότι σύμφωνα με την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, θα πρέπει να τοποθετηθούν επισήμως όμορες (σσ της Βουλγαρίας) χώρες που μπορεί να κινδυνεύσουν από τον τρόπο διαχείρισης που θα επιλεγεί για τα πυρηνικά και ραδιενεργά απόβλητα
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η ΜΠΕ ήταν ένα ογκώδες κείμενο το οποίο η πλειοψηφία των περιφερειακών συμβούλων με τις μη εξειδικευμένες γνώσεις δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ενώ ο εισηγητής κ Κούκουζας που μετά από παρότρυνση του περιφερειακού συμβούλου κ Γιώργου Αγγελόπουλου δεσμευτηκε να στείλει επιστολή στην κυβέρνηση ζητώντας συγκεκριμένες απαντήσεις είτε δεν το έκανε είτε οι “από πάνω” δεν απάντησαν ή πίεσαν να μη δοθεί στη δημοσιότητα η απάντηση
Και αυτό είναι που βάζει σε υποψίες καθώς με τη μη απάντηση , υπάρχει η σιωπηρή παραδοχή ότι ο τρόπος διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων από τα εργοστάσια σε Κοζλοντούι και Ελίν Περίν θα έχει επιπτώσεις στην Ελλάδα ή ότι σχεδιάζεται στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί η Κεραμιδεζα
Προς επίρρωση των παραπάνω αξίζει τον κόπο να σημειώσουμε ότι σε έγγραφό που δημοσίευσε κατ αποκλειστικότητα η εφημερίδα “Ριζοσπάστης” ο αναπληρωτής προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αδειοδότησης του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στις 5 Μάρτη 2024 είχε επισημαίνει τα εξής:

«Η πρόθεση της Ελλάδας στην εκτίμηση των διασυνοριακών περιβαλλοντικών επιπτώσεων του σχεδίου επικαιροποιημένης στρατηγικής για τη διαχείριση των εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων και των ραδιενεργών αποβλήτων, στο πλαίσιο του άρθρου 7 της Οδηγίας 2001/42/ΕΚ γνωστοποιήθηκε στις αρχές της Βουλγαρίας βάσει του συμπεράσματός μας ότι το σχέδιο αυτό δεν αποκλείεται να προκαλέσει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις εντός της ελληνικής επικράτειας». Και αφού διαπιστώνει αυτό ζητά τις απόψεις από τις 13 Περιφέρειες, διευθύνσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τα υπουργεία Εξωτερικών, Αγροτικής Ανάπτυξης, Τουρισμού, Ναυτιλίας, Υποδομών και Μεταφορών, την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας.

Η απάντηση της Κομισιόν

Το θέμα με τα πυρηνικά απόβλητα εφτασε στην ευρωβουλή με τον κ Jørgensen εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να απαντά:
“Σύμφωνα με την οδηγία για τα ραδιενεργά απόβλητα[1], κάθε κράτος μέλος υποχρεούται, βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 4, να διαθέτει τα ραδιενεργά απόβλητα ή τα αναλωμένα καύσιμα που παράγονται στο έδαφός του, εκτός εάν έχει συναφθεί συμφωνία με άλλο κράτος μέλος για τη χρήση μιας από τις εγκαταστάσεις διάθεσης του άλλου κράτους μέλους. Η Επιτροπή δεν είναι ενήμερη για οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδας. Σύμφωνα με το άρθρο 12 της οδηγίας, κάθε κράτος μέλος οφείλει επίσης να καθορίζει σε εθνικό πρόγραμμα τον τρόπο με τον οποίο προτίθεται να εφαρμόσει τις εθνικές πολιτικές του προκειμένου να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του άρθρου 4. Στην ανάλυσή της σχετικά με το εθνικό πρόγραμμα της Βουλγαρίας ή κατά την παρακολούθηση του προγράμματος παροπλισμού του Kozloduy, η Επιτροπή δεν ενημερώθηκε σχετικά με την πρόθεση της Βουλγαρίας να αποθηκεύσει ή να διαθέσει στην Ελλάδα ραδιενεργά απόβλητα ή αναλωμένα καύσιμα από τον παροπλισμό των μονάδων 1-4 του Kozloduy.

Η Επιτροπή επισημαίνει επίσης ότι, εάν ένα τέτοιο εθνικό πρόγραμμα ενδέχεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, πρέπει να διενεργηθεί στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση (ΣΠΕ), η οποία περιλαμβάνει διασυνοριακές διαβουλεύσεις με γειτονικές χώρες[2]. Το 2023 ξεκίνησε διαβούλευση ΣΠΕ σχετικά με το σχέδιο επικαιροποιημένης στρατηγικής της Βουλγαρίας για τα αναλωμένα πυρηνικά καύσιμα και τα ραδιενεργά απόβλητα, και αρκετές χώρες έχουν συμμετάσχει[3]. Η Επιτροπή δεν είναι ενήμερη για τυχόν ελλείψεις στην εφαρμογή των ανωτέρω κανόνων.
Η ασφάλεια της διαχείρισης ραδιενεργών αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης των επιπτώσεων εξωτερικών (σεισμικών) συμβάντων μεγέθους που αντιστοιχεί στην τοπική κατάσταση και στη χωροθέτηση πυρηνικών εγκαταστάσεων, αποτελεί τελική ευθύνη των κρατών μελών σύμφωνα με την οδηγία[4]. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή δεν μπορεί να γνωμοδοτήσει σχετικά με τον κίνδυνο διάθεσης ραδιενεργών αποβλήτων στην ελληνική επικράτεια”

Τα ερωτήματα

Με βάση αυτα τα δεδομένα τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και σοβαρά

1. Γιατί δεν καθυσυχάζει επίσημα τους φόβους των πολιτων η κυβέρνηση σχετικά με την Κεραμιδέζα;
2. Ο κ Κούκουζας έκανε την επιστολή που υποσχέθηκε ή όχι;
3. Σε περίπτωση ατυχήματος στη γειτονική χώρα , σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο παλαιάς τεχνολογίας, πως θα προστατέυσει το κράτος τους έλληνες πολίτες;
4. Γιατί έπρεπε σώνει και ντε η ΜΠΕ να συζητηθεί στις 13 Περιφέρειές ;Κρύβεται κάτι πίσω από αυτό;
5. Θα υπάρξει μεταφορά ή και διέλευση μέσω της χώρας των επικίνδυνων αποβλήτων;
6. Έχουν υπάρξει επαφές και διαβουλεύσεις ανάμεσα στην ελληνική και βουλγαρική κυβέρνηση για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που αφορά νέες πυρηνικές εγκαταστάσεις, 500 χιλιόμετρα από τα Γιάννενα, στο Κοζλοντούι της Βουλγαρίας;

Τι σχεδιάζει η κυβέρνηση στην Τανάγρα

Ο ΧΥΤΒΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Βιομηχανικών Αποβλήτων) που σχεδιάζεται αφορά τη δυνατότητα ταφής μη ραδιενεργών επικίνδυνων αποβλήτων όπως :βαρέα μέταλλα , τοξικά υγρά , υπολείμματα χημικών διεργασιών , λύματα εργοστασίων κ.ά.
Τα πυρηνικά ή ραδιενεργά απόβλητα διέπονται από τελείως ξεχωριστό καθεστώς και ειναι υπό τον έλεγχο: Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ)και της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/70/EURATOM2.
Σημερα στην επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πυρηνικά εργοστάσια, τα μόνα ραδιενεργά υλικά που υπάρχουν προέρχονται από
ιατρική χρήση (π.χ. ραδιοφάρμακα) , ερευνητικές εγκαταστάσεις (π.χ. Δημόκριτος)και μικρές ποσότητες σε βιομηχανικές διεργασίες.
Αυτά δεν αποθηκεύονται ποτέ σε ΧΥΤΒΑ, αλλά σε ειδικούς χώρους προσωρινής αποθήκευσης και επιστρέφονται συχνά στον προμηθευτή
Ωστόσο αυτό δεν αποκλείει σε δευτερη φάση να αλλάξει αυτό και να μπορούν να αποθηκευτούν. Για αυτό η φράση “…σε τρίτες χωρες εκτός Γαλλίας…”προκαλεί ανατριχίλα
Ακόμη, να σημειώσουμε ότι στην προοπτική ανάπτυξης του ΧΥΤΒΕΑ αντιδρούν και έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη τόσο ο δήμος Τανάγρας όσος και ο Ωρωπού ενώ η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας έχει εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις.

Οι Πυρηνικές εγκαταστάσεις της Βουλγαρίας και η επέκτασή τους

Συμφωνα με όσα ανέφερε η εισήγηση της Περιφέρειας στη Βουλγαρία οι πυρηνικές εγκαταστάσεις βρίσκονται στους Δήμους Κοζλοντούι και Ελίν Πελίν
Ωστόσο, η γείτονα χώρα δε διαθέτει
εγκαταστάσεις για την επεξεργασία εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων.
Στο Κοζλοντούι υφίσταται Πυρηνικός Σταθμός Ηλεκτροπαραγωγής με 2 πυρηνικούς αντιδραστήρες σε λειτουργία (μονάδες 5 και 6) και 4 πυρηνικούς αντιδραστήρες σε διαδικασία παροπλισμού.
Επίσης υπάρχουν:

• Εγκαταστάσεις διαχείρισης εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων:
• Τα εξαντλημένα πυρηνικά καύσιμα από τις δύο λειτουργούσες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής αποθηκεύονται σε ειδικές λεκάνες εξαντλημένων καυσίμων (spent fuel pools), στον αντιδραστήρα, και σε εγκατάσταση υγρής αποθήκευσης (wet storage facility – WSFSF) στους χώρους του Πυρηνικού Σταθμού.
• Εγκατάσταση υγρής αποθήκευσης εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων (Wet Spent Nuclear Fuel Storage Facility – WSFSF).
• Εγκατάσταση ξηρής αποθήκευσης εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων (Dry Spent Nuclear Fuel Storage Facility – DSFSF).
• Εγκατάσταση επεξεργασίας ραδιενεργών αποβλήτων και ενδιάμεσης αποθήκευσης, σε λειτουργία.
• Εγκαταστάσεις προσωρινής αποθήκευσης ραδιενεργών αποβλήτων, χαμηλής και μέσης ενέργειας στερεών και υγρών, καθώς και εξαντλημένων ροφητικών, από τις μονάδες 5 και 6.
  Στον Δήμο Ελίν Πελίν υπάρχει το εξειδικευμένο τμήμα του «Μόνιμου αποθετηρίου ραδιενεργών αποβλήτων του Νόβι Χαν». Το αποθετήριο του Νόβι Χαν για τα ραδιενεργά απόβλητα από πυρηνικές εφαρμογές δεχόταν για ενδιάμεση αποθήκευση όλα τα παραχθέντα εντός του Πυρηνικού Σταθμού του Κοζλοντούι ραδιενεργά απόβλητα, καθώς και τα απόβλητα από ραδιενεργές πηγές που βρίσκονταν σε περίπου 2.300 εγκαταστάσεις βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένων των ραδιενεργών αποβλήτων από πηγές άνευ ιδιοκτήτη, από υλικά ερευνών και από φορτία που κατασχέθηκαν κατά τη μεταφορά

Την περίοδο 1961-1989 λειτουργούσε ένας ερευνητικός αντιδραστήρας τύπου IRT 2000 στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας και Πυρηνικής Ενέργειας – Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών (INRNE-BAS). Τα εξαντλημένα πυρηνικά καύσιμα από τον αντιδραστήρα αυτόν μεταφέρονταν στη Ρωσική Ομοσπονδία και τα ραδιενεργά απόβλητα από τη λειτουργία του παραδίδονταν στην Κρατική Επιχείρηση «Ραδιενεργά Απόβλητα».
Στην εγκατάσταση διαχείρισης ραδιενεργών αποβλήτων του «Κρατικού Φορέα “Ραδιενεργά Απόβλητα” – Κοζλοντούι» ρυθμίζονται και αποθηκεύονται όλα τα ραδιενεργά απόβλητα που παράγονται από τη λειτουργία του Πυρηνικού Σταθμού του Κοζλοντούι.
Τα εξαντλημένα πυρηνικά καύσιμα έχουν απομακρυνθεί από τους αντιδραστήρες των Μονάδων 1-4 και από τις αντίστοιχες λεκάνες εξαντλημένων καυσίμων, και έχουν αποθηκευτεί στους χώρους αποθήκευσης του Πυρηνικού Σταθμού Ηλεκτροπαραγωγής του Κοζλοντούι

Να σημειωθεί ότι η Δημοκρατία της Βουλγαρίας αποφάσισε να συνεχίσει να αναπτύσσει το πυρηνικό της πρόγραμμα με μέγιστη παράταση της λειτουργικής διάρκειας ζωής των μονάδων 5 και 6 του Σταθμού Κοζλοντούι, ακολουθώντας αυστηρά τις απαιτήσεις για πυρηνική ασφάλεια, ακτινοβολία και φυσική προστασία, ασφαλή και υπεύθυνη διαχείριση ραδιενεργών αποβλήτων και χρησιμοποιημένο πυρηνικό καύσιμο.
Η κατασκευή νέων πυρηνικών εγκαταστάσεων σχεδιάζεται, με το το «Στρατηγικό όραμα για τη βιώσιμη ανάπτυξη του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας με ορίζοντα το 2053» που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο της Βουλγαρίας τον Ιανουάριο του 2023. Συγκεκριμένα σχεδιάζεται η κατασκευή δύο πυρηνικών μονάδων στην τοποθεσία Μπέλενε έως το 2035/2040, καθώς και δύο ακόμη μονάδων στο Κοζλοντούι μέχρι το 2045.

Κύρια χαρακτηριστικά του αναλώμενου πυρηνικού καυσίμου

Μετά την εξάντληση του ενεργειακού δυναμικού πυρηνικών καυσίμων, εκφορτώνεται από τον πυρήνα και στο εξής για λόγους σαφήνειας αναφέρεται ως αναλωμένο πυρηνικό καύσιμο.
Είναι ένα αναπόφευκτο τεχνολογικό προϊόν από τη λειτουργία των πυρηνικών αντιδραστήρων.
Περιέχει τουλάχιστον το 95% όλων των ραδιοϊσοτόπων που παράγονται κατά τη λειτουργία του πυρηνικού σταθμού. Η εκπεμπόμενη ραδιενέργεια απορροφάται εν μέρει από το πυρηνικό καύσιμο και μετατρέπεται σε θερμότητα (θερμότητα διάσπασης), γεγονός που οδηγεί στη θέρμανση των συγκροτημάτων αναλωμένου καυσίμου και στην ανάγκη συνεχούς ψύξης του. Για τον ίδιο λόγο, κατά την αποθήκευση του ΙΣΝ, θα πρέπει να παρέχεται βιολογική θωράκιση έναντι της ιονίζουσας ακτινοβολίας που εκπέμπεται από αυτό. Λόγω της παρουσίας σχάσιμων ισοτόπων, θα πρέπει να λαμβάνονται ειδικά μέτρα κατά την αποθήκευση για την πρόληψη της
κρισιμότητας και θα πρέπει να εξασφαλίζεται η φυσική προστασία, καθώς και η πρόληψη της μη εξουσιοδοτημένης χρήσης σχάσιμου υλικού για άλλους σκοπούς.
Το ΙΣΝ περιέχει διάφορες ομάδες ραδιενεργών ισοτόπων, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων:
ισότοπα ουρανίου (τα οποία αντιπροσωπεύουν περίπου το 95 % της μάζας του καυσίμου)·
Ισότοπα πλουτωνίου – περίπου 1 % της μάζας καυσίμου.
Ισότοπα ποσειδώνιου, αμερίκιου και κουρίου.
Προϊόντα της σχάσης των πυρήνων βαρέος ουρανίου.

Τα ραδιενεργά ισότοπα που συσσωρεύονται στο καύσιμο έχουν διαφορετικό χρόνο ημίσειας ζωής με μερικά από αυτά να θέτουν ραδιολογικό κίνδυνο για χιλιάδες χρόνια. Αυτό απαιτεί την αξιόπιστη απομόνωσή τους από το περιβάλλον μέσα σε αυτή την περίοδο, ειδικά κατά τα πρώτα 10.000 χρόνια

Ραδιενεργό ισότοπο Χρόνος ημίσειας ζωής, χρόνια
Ποσειδώνιο- 237 2,140,000
Ισότοπα ποσειδώνιου (συνολική ποσότητα περίπου 11 kg/t HM)
Πλουτώνιο 238 87.74
Πλουτώνιο 239 24,100
Πλουτώνιο 240 6,560
Πλουτώνιο 241 14.35
Πλουτώνιο 242 373,000

Ισότοπα βαρύτερα από το πλουτώνιο

μερίκιο 241 432.2
Amercoat 243 737
Κούριο 244 18.10

Μακρόβια προϊόντα σχάσης
Στρόντιο 90 28.78
Καίσιο 137 30.07
Τεχνήτιο 99 211,000
Δημήτριο 93 1,500,000
Καίσιο 135 2,300,000
Παλλάδιο 107 6,500,000
Ιώδιο 129 15,700,000

Κατά την επεξεργασία του ΙΣΝ, απελευθερώνονται τα σχάσιμα υλικά (ανακυκλωμένο ουράνιο και πλουτώνιο). Τα σχάσιμα υλικά που έχουν παραληφθεί μέχρι στιγμής ανήκουν στην ΕΕ, αλλά επί του παρόντος παραμένουν για μόνιμη αποθήκευση σε ραδιοσυχνότητες. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή φρέσκου πυρηνικού καυσίμου, ιδίως καυσίμου REMIX, το οποίο δοκιμάζεται επί του παρόντος σε αντιδραστήρες WWER-1000.
Τα άλλα ραδιενεργά ισότοπα αναμιγνύονται με λιωμένο γυαλί και σφραγίζονται σε στεγανά μεταλλικά δοχεία. Χαρακτηρίζονται ως απόβλητα υψηλής ραδιενέργειας (HLW) και μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα επιστρέφονται στη Βουλγαρία. Τα μεταλλικά μέρη των FA συμπιέζονται και περικλείονται σε δοχεία. παράγονται επίσης άλλες πρώτες ύλες οι οποίες ακινητοποιούνται σε μήτρες τσιμέντου.
Κατά την ενδιάμεση αποθήκευση του ΙΣΝ, τα πέλλετ καυσίμου και η επένδυση ράβδων καυσίμου αποτελούν τα κύρια φυσικά εμπόδια κατά της διασποράς των ραδιενεργών υλικών που περιέχονται στο καύσιμο στο περιβάλλον. Οι εγκαταστάσεις προσωρινής αποθήκευσης αποτελούν πρόσθετα μηχανικά εμπόδια και διατηρούν την ακεραιότητά τους

Ειναι επικίνδυνο το Κολοζντούι;

Συμφωνα με την Greenpeace το πυρηνικό εργοστάσιο που βρίσκεται 225 χιλιόμετρα από τα συνορα επαναφέρει τον εφιάλτη πάνω από την Ελλάδα καθως σε περίπτωση ατυχήματος τουλάχιστον 132.000 Έλληνες θα πεθάνουν από καρκίνο.
Το Κοζλοντούι εξάλλου έχει μακρά ιστορία ατυχημάτων, που ξεκινά από το 1982. Μόνο στην περίοδο 1990-1993 έγιναν επισήμως γνωστά 15 ατυχήματα, ενώ σημειώθηκε διαρροή ραδιενέργειας τον Ιούλιο του 1991, τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου και τον Ιανουάριο του 1993. Έρευνα της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας έδειξε πως για αντιδραστήρες, όπως αυτοί του Κοζλοντούι, ο κίνδυνος του μεγαλύτερου δυνατού πυρηνικού ατυχήματος, τήξη του πυρήνα δηλαδή, είναι 55 φορές μεγαλύτερος από κάθε άλλο τύπο αντιδραστήρα.