Α. Μανδρεκα : “Ανάμεικτα, ακόμη και αντικρουόμενα, τα συναισθήματα”

Μετά από τους τριήμερους εορτασμούς για την Εθνική Επέτειο της κήρυξης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, (μιας και η φετινή συγκυρία θέλησε την 25η Μαρτίου να «πέσει» Δευτέρα), σήμερα, ξημέρωσε, μια άλλη μέρα.
Η επόμενη μέρα, λοιπόν, μάς βρίσκει με σκέψεις, προβληματισμό, και με ανάμεικτα, ακόμη και αντικρουόμενα, συναισθήματα. Το γεγονός αυτό όχι μόνο δεν είναι αφύσικο αλλά αποτελεί το ζητούμενο, καθώς η καθιέρωση του εορτασμού της κάθε ιστορικής επετείου, έχει, ως γενεσιουργό αιτία της, την πνευματική αλλά και την ψυχική ενεργοποίηση μας.
Η, τουλάχιστον, κατ’ έτος διοργάνωση των σχετικών εκδηλώσεων δεν έχει τον χαρακτήρα στείρου εθιμοτυπικού καθήκοντος, ούτε αυτές πραγματοποιούνται για να καλύψουν την ανάγκη διακοπής της καθημερινής ρουτίνας αλλά ούτε και για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες για κοινωνική συναναστροφή.
Αντίθετα, οι Εθνικές Επέτειοι έχουν κύριο σκοπό τους τη διάδοση και κατανόηση της Ιστορίας της Πατρίδας μας, την ανατροφοδότηση της συλλογικής Ιστορικής μνήμης, την τόνωση της Εθνικής μας Συνείδησης, την απόδοση της οφειλόμενης Τιμής στους Ήρωες του Έθνους καθώς και την εμπέδωση των κλασσικών Ελληνικών αρχών και αξιών.
Πράγματι, η αμέσως επόμενη μέρα, βρίσκει, όλους εμάς, τους Έλληνες, από τη μια πλευρά, σε κατάσταση Ψυχικής Ανάτασης και με ισχυροποιημένο το Πατριωτικό μας Φρόνημα. Μάς βρίσκει να αισθανόμαστε συγκίνηση, περηφάνια, ανυπέρβλητο σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τους προγόνους μας, Ήρωες, οι οποίοι, από συνειδητή επιλογή, θυσίασαν τη ζωή τους για την Ελευθερία και την Αυτοδιάθεση της Πατρίδας μας.
Την ίδια στιγμή, όμως, και από την άλλη πλευρά, ο προβληματισμός και ο σκεπτικισμός εμφανίζονται πιο έντονοι από ποτέ, δεδομένου ότι Πόλεμοι εξακολουθούν να μαίνονται σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης. Στην ευρύτερη, εξάλλου, «γειτονιά» της χώρας μας εξελίσσονται, σήμερα, με αδυσώπητο τρόπο, τόσο ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, όσο και ο πόλεμος στη Γάζα, ενώ σκληρές εικόνες ισοπεδωμένων πόλεων, άψυχων ανθρώπινων σωμάτων, βαριά τραυματισμένων, παιδιών ορφανών και υποσιτισμένων, αποδεικνύουν την κτηνωδία του Πολέμου αλλά και την αδυναμία της Παγκόσμιας Κοινότητας να παρέμβει καταλυτικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελούν οι, χωρίς ανταπόκριση, εκκλήσεις του Ο.Η.Ε για την κατάπαυση του πυρός στη λωρίδα της Γάζας.
Η αδικαιολόγητη Απώλεια των ανθρώπινων Ψυχών και η Ανθρωπιστική Κρίση στις εμπόλεμες περιοχές προκαλούν, δίχως άλλο, σε όλους τους εχέφρονες ανθρώπους, θλίψη αλλά και ντροπή για την κατάντια της ανθρωπότητας, η οποία, κατά τα λοιπά, μετρά αιώνες συνεχούς εξέλιξης και επιτευγμάτων.
Ταυτόχρονα, τα χτυπήματα της διεθνούς Τρομοκρατίας, (με πολύ πρόσφατο το τρομοκρατικό χτύπημα στη Μόσχα, που άφησε πίσω του 150 νεκρούς, δεκάδες αγνοούμενους αλλά και τραυματίες σε κρίσιμη κατάσταση), των Εξτρεμιστικών Οργανώσεων, αλλά και η εν γένει έκρηξη της Βίας, όχι μόνο επιδεινώνουν σφόδρα την κατάσταση και προκαλούν Φόβο και Ανασφάλεια στους πολίτες, αλλά, αντικειμενικά, διαμορφώνουν ένα πλαίσιο συνθηκών σοβαρής Επικινδυνότητας για το μέλλον όλων μας.
Δυστυχώς, το αγαθό της Ειρήνης, αντί για αυτονόητη συνθήκη της ζωής μας, σήμερα, παραμένει ουτοπία και μια αιώνια ευχή στα χείλη μας.
Ακολουθώντας, δε, την ορθολογιστική προσέγγιση του ζητήματος, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν προβλέπεται διέξοδος και λύση, άν δεν υπάρξει κοινή, οικουμενική προσπάθεια και πανανθρώπινος Αγώνας με στόχο την κατάκτηση της Ειρήνης. Αυτό, όμως, προϋποθέτει στρατηγική αλλαγή στις Κατευθύνσεις της Παιδείας και Πολιτική Επένδυσης στις σωστές Αξίες.
Δύσκολο;
Και, βέβαια, είναι δύσκολο!
Γιατί οι Διακηρύξεις και οι Καταδικαστικές Δηλώσεις δεν αρκούν, όσο μαζικές κι άν είναι.
Απαιτείται, αληθινή Βούληση και Πράξεις.

26 Μαρτίου 2024
Ασπασία Π. Μανδρέκα