15 Αυγούστου 1940 : Ο τορπιλισμός της Έλλης

15 Αυγούστου 1940, εορτή της κοίμησης της Θεοτόκου.
Στο κατάλευκο νησί της Τήνου, έχει καταπλεύσει και βρίσκεται αγκυροβολημένο στον όρμο του νησιού από τα ξημερώματα, για να αποδώσει τις καθιερωμένες τιμές, το παλαιό ιστορικό εύδρομο του ελληνικού στόλου η ‘’Έλλη’’.
Σημαιοστολισμένη με τα χρώματα του Έθνους, έδινε ιδιαίτερη αίγλη στον θρησκευτικό πανηγυρισμό.
Ξαφνικά κατά τις οκτώμιση το πρωί ένας τρομακτικός κρότος συγκλονίζει το πλοίο αλλά και ολόκληρο το νησί.
Η ‘’Έλλη’’ χτυπημένη κατάσαρκα στα ύφαλα της από τορπίλη αρχίζει να γέρνει.
Άμεσα μετά, 2 ακόμη τορπίλες σκάζουν με φοβερό πάταγο, η μία σε ξέρα κοντά στον φάρο του νησιού, και η άλλη στον κυματοθραύστη.
Οι προσκυνητές στην παραλία και στον δρόμο που ανεβαίνουν προς την εκκλησία αναστατώνονται.
Άδικα το πλήρωμα του πλοίου προσπαθεί να το ρυμουλκύσει σε αβαθές σημείο για να το σώσει.
Τα ρυμουλκά κόβονται.
Στις 10 παρά 10 το πρωί, η ‘’Έλλη’’ έχει βουλιάξει τυλιγμένη στις φλόγες.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι, ποιος χτύπησε με ύπουλο τρόπο από το σκοτάδι, την ψυχή της χώρας μας και το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού της;

Οι υποψίες έγιναν βεβαιότητα την επόμενη ημέρα.
Δύτες που βούτηξαν στο βυθισμένο πλοίο εντόπισαν κομμάτια από τορπίλες, με αριθμό μητρώου και ιταλικά στοιχεία.
Η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να μην μιλήσει για να αποφύγει κάθε προστριβή.
Μόνο στις 30 Οκτωβρίου 1940, και αφού έχει ξεκινήσει ο πόλεμος με τους Ιταλούς στις 28 Οκτωβρίου 1940, η κυβέρνηση αποκαλύπτει την αλήθεια.
Η ιερόσυλη, ιταμή και ύπουλη πράξη της φασιστικής Ιταλίας, που εγκαινίασε συμβολικά την επίθεση κατά των Ελλήνων στο νησί της Θεοτόκου, είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια απόλυτη ενότητα ψυχών.
Όλοι οι Έλληνες πείσθηκαν πως η Ελλάδα έχει έναν αδυσώπητο εχθρό την Ιταλία, και πως αν η σύγκρουση γινόταν πραγματικότητα, θα έπρεπε όλοι με ομοψυχία, θάρρος και αποφασιστικότητα να τον αντιμετωπίσουν.

Παναγιώτης Καραμπάσης
Συνταξιούχος τραπεζικός